Walki o warszawską Pragę (10-14 września 1944)

Podczas ostatniego etapu walk, które toczyły się od lipca 1944 roku między jednostkami radzieckimi a niemieckimi na wschodnim przedpolu Warszawy, siły 1 Frontu Białoruskiego przeprowadziły operację mającą na celu zajęcie dzielnicy Praga. 10 września 47 Armia, w składzie której działała 1 Dywizja Piechoty imienia T. Kościuszki pod dowództwem generała brygady Wojciecha Bewziuka, rozpoczęła natarcie w kierunku północno-zachodnim z rejonu Wesoła-Sulejówek-Radość. Jednostki polskie przemieszczały się wzdłuż linii Międzylesie-Anin-Wawer i dotarły do przedmieść Pragi 12 września. Przez kolejne dwa dni toczyły zaciekłe walki uliczne, a 14 września udało im się zdobyć Dworzec Wileński i stację kolejową Warszawa-Praga. 15 września dzielnica została całkowicie oczyszczona z niemieckich sił.

1 Dywizja Piechoty odnotowała straty wynoszące 1792 żołnierzy i oficerów, w tym 310 osób poległych lub zaginionych oraz 1482 rannych. Straty niemieckie wyniosły około 2 tysięcy zabitych i rannych, a 106 żołnierzy dostało się do niewoli.
W ciągu następnych czterech miesięcy, Praga pozostawała na linii frontu, z czego przez pierwsze sześć tygodni nie tylko od strony Wisły, ale również od północy.